อีกหนึ่งปัญหาในองค์กรที่แรงไม่แพ้เรื่องอื่นคือเรื่อง “อีโก้” กับกลุ่มคน 2 ประเภท
1.) กลุ่มประสบการณ์สูง
เพราะทำงานมานาน สำเร็จมาเยอะจนยึดติดกับวิธีคิดแบบเดิมๆ ยากที่จะรับฟังใครอีกต่อไปโดยเฉพาะกับเด็กๆ คนรุ่นใหม่
“ผมทำด้านนี้มานาน คุณอย่าออกความเห็นให้เสียเวลากันดีกว่า”
แต่สุดท้ายผลลัพธ์ออกมา “เละ” เพราะที่ทำไปนั้นมันอาจจะเวิ้คมากเมื่อสมัย 20ปีที่แล้วก็ได้นะ!
2.) กลุ่มเด็กน้อยไร้ประสบการณ์
แต่กลับคิดว่าข้าเก่งกว่าใครๆ โอ้อวดตัวเองข่มเพื่อนร่วมงาน ไม่เว้นแม้แต่กับหัวหน้าถ้าสบโอกาส
“คุณจะไปรู้อะไร เคยเรียนมาหรือเปล่า ผมจบด้านนี้มาโดยตรงนะ”
“วิธีแบบนั้นมันจะเวิร์คได้ไงคะหัวหน้า เอาวิธีนี้ดีกว่าค่ะ”
พฤติกรรมเหล่านี้อาจเกิดจากโลกที่แคบด้วยความเป็นเด็กจึงขาดประสบการณ์ ความรู้ยังน้อยแต่มั่นใจเกินร้อย ไม่ต่างจากน้ำเต็มแก้ว แถมแก้วยังเล็กอีกต่างหาก! จึงยากที่จะเรียนรู้และเติบโตในสายงานได้
หัวหน้าผู้แจ๊คพอตที่ต้องบริหารคนที่มีพฤติกรรมเหล่านี้ อาจเริ่มจากการมอบหมายงานที่ยากๆ ที่เค้าไม่ถนัด แล้วปล่อยให้แสดงฝีมืออย่างเต็มที่ โดยคอยดูอยู่ห่างๆ เมื่อทำได้ดีก็ควรสนับสนุนและมอบหมายงานต่อไปที่ยากขึ้น แต่ถ้าทำไม่ได้ก็เป็นโอกาสในการลดอีโก้ของคนๆ นึงให้เค้าได้เติบโตเป็นคนที่ดีขึ้นต่อไป
อย่างไรก็ตาม พฤติกรรมของคนเหล่านี้อาจเกิดจากภาวะผิดปกติทางจิต การยกตัวเองให้สูงกว่าด้วยการข่มดูถูกเหยียดหยามคนอื่นๆ เพื่อกลบเกลื่อนปมด้อยและความไม่มั่นใจในศักยภาพของตัวเอง
